“Goedemorgen! Ik ben Dirk!” Voor mij stond een man van zeker twee meter lang en ondanks dat ik met mijn 1 meter 78 niet echt klein ben, voelde ik mij een dwerg. Dat kwam ook doordat hij behoorlijk dicht bij
Opnieuw beginnen
“En nu?” Twee roodomrande ogen keken me aan. Zijn handen trilden. Zijn blonde, altijd zo keurige, haar zat in de war van het vele wanhopige woelen. ”Wat zou je willen?”vroeg ik. “De tijd terugdraaien” zei hij “Maar dat gaat niet”
Zoeken naar zachtheid
Bij het ‘coachen aan de keukentafel’ komt regelmatig verdriet ter sprake. Liefdesverdriet, oud zeer, onbegrip, miskend voelen, onzichtbaar lijken te zijn, niet gewenst voelen, er niet toe doend. Maar ook boosheid om wat de ander toch bezielde, verdriet om pijn,
Anders kijken
Eind jaren 80 van de vorige eeuw studeerde ik in Utrecht. Dagelijks fietste ik door de Utrechtse straten en langs de grachten. Als meisje uit de forenzengemeente Papendrecht ging er een wereld voor me open. Papendrecht bood het hoognodige aan
Online eyeopener
Vierentwintig paar ogen keken naar het scherm en daarna naar mij. Het was een paar seconden doodstil, toen begon het geroezemoes. Met af en toe een kreet: “Dat ben ik!!”… “Huh? Hoe weet u dat?” en vooral “Wat is dit????”
Eerste stap
struinend met m’n honden langs het water stromen de gedachten stil is het water storm in m’n hoofd ik kijk naar boven ik kijk naar het water ik zie de bomen ik zie de diepte de ruimte de lucht en
Vastgelopen
Zijn stem klonk schril door de telefoon. “Marleen, het gaat niet goed met me. Ik weet niet wat ik moet doen!” Razendsnel liep ik de dagplanning door in m’n hoofd. Ik had nu twee uur ruimte. Ik vroeg waar hij
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.