Praktijkverhalen

“Goedemorgen! Ik ben Dirk!” Voor mij stond een man van zeker twee meter lang en ondanks dat ik met mijn 1 meter 78 niet echt klein ben, voelde ik mij een dwerg. Dat kwam ook doordat hij behoorlijk dicht bij

“En nu?” Twee roodomrande ogen keken me aan. Zijn handen trilden. Zijn blonde, altijd zo keurige, haar zat in de war van het vele wanhopige woelen. ”Wat zou je willen?”vroeg ik. “De tijd terugdraaien” zei hij “Maar dat gaat niet”

Vierentwintig paar ogen keken naar het scherm en daarna naar mij. Het was een paar seconden doodstil, toen begon het geroezemoes. Met af en toe een kreet: “Dat ben ik!!”… “Huh? Hoe weet u dat?” en vooral “Wat is dit????”

Zijn stem klonk schril door de telefoon. “Marleen, het gaat niet goed met me. Ik weet niet wat ik moet doen!” Razendsnel liep ik de dagplanning door in m’n hoofd. Ik had nu twee uur ruimte. Ik vroeg waar hij